Όταν κόπηκε το σήμα στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Μακεδονίας της #ERT 3

Οι εργαζόμενοι πίσω από τα μικρόφωνα και τις κονσόλες του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακεδονίας (102FM και 9.58) μιλούν για τις στιγμές που έζησαν όταν μετέδωσαν το τελευταίο δελτίο ειδήσεων του σταθμού, κι όταν κόπηκε το σήμα: «Όταν στις 11 βγήκα στον αέρα, δεν ξέρω γιατί, ίσως από διαίσθηση, το είπα: "Χαίρεται κυρίες και κύριοι, αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο δελτίο ειδήσεων από τη συντακτική ομάδα του σταθμού". Δεν θα σου πω τι αισθάνθηκα εγώ αυτή τη στιγμή. Θα σου πω ότι με κλεφτές ματιές που έριχνα απέναντι στο στούντιο και στον έλεγχο κι έξω από την πόρτα, όπου ήτανε μαζεμένοι 60-70 φίλοι, συνάδελφοι, άγνωστοι ακροατές, κολλημένοι απάνω στα τζάμια κλαίγανε. Εγώ απλά έκανα το καθήκον μου, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Διάβασα το δελτίο. Βγήκα έξω. Οι ίδιοι άνθρωποι κρεμάστηκαν δεξιά μου, αριστερά μου, μπρος μου πίσω μου, συνεχίζοντας το κλάμα. Νομίζω ότι ήταν η πιο δυνατή στιγμή που έζησα 30 χρόνια διαδρομής μέσα στο ραδιόφωνο.»

«Αυτό που έγινε ήταν ένα πραξικόπημα. Να πέσει μαύρο δεν έχει γίνει σε καμιά τηλεόραση στον κόσμο». «Νιώθω σαν να έχει κοπεί ένα κομμάτι από το σώμα μου, ένα μέλος μου». «Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να αποχαιρετήσουμε την ελεύθερη ραδιοτηλεόραση και να περάσουμε στην ανεργία.» «Αυτό το μαύρο στην οθόνη των τηλεοπτικών προγραμμάτων της ΕΡΤ και η μαύρη σιωπή στα ραδιοφωνικά προγράμματά της είναι πιστεύω η πιο μαύρη σελίδα της μεταπολίτευσης στην Ελληνική Δημοκρατία»

«Σκυθρωπά πρόσωπα μπορεί να βλέπετε, αλλά μόνο με σκεπτικισμό, όχι με ηττοπάθεια. Τα σκυθρωπά πρόσωπα είναι επειδή βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση αλλά από την άλλη πλευρά απελευθερώνονται κάποιες δυνάμεις μέσα μας.» «Μας αφορά όλους, είναι θέμα δημοκρατίας και με αυτήν την έννοια είμαι πάρα πολύ περίφανη που από την ΕΡΤ ξεκίνησε αυτή η αντίσταση σε μια διαδρομή να ξανακερδίσουμε αυτά που χάσαμε, να ξανακερδίσουμε τον αυτοσεβασμό μας, να μάθουμε να λέμε «όχι, ως εδώ και μη παρέκει»

«Αυτό είναι ανεπανάληπτο που γίνεται. Δεν σπάμε μόνο το μαύρο, γράφουμε ιστορία.» «Αν εξαιρέσουμε το Brasil, όπου γίνεται μια καταδρομική επίθεση, γιατί αυτό ήταν μια καταδρομική επίθεση, δεν το έχω δει ούτε στον κινηματογράφο αυτό το πράγμα, τέτοια διαδικασία με τέτοιο τρόπο. Οπότε, η πραγματικότητα για μια ακόμη φορά ξεπέρασε τον κινηματογράφο.