Έφοδος στον Υμηττό: 10 χρόνια μετά

Δέκα χρόνια έκλεισαν από την επέμβαση των αρχών στο κέντρο εκπομπής του Υμηττού, στις 27 Μαρτίου του 2001. Πρόκειται για την πιο ιστορική κίνηση κρατικής παρέμβασης στο ραδιόφωνο της Ελλάδας, που σήμανε αλλαγή σελίδας για το ραδιόφωνο της Αττικής, καθώς δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί αναγκάστηκαν να μείνουν εκτός αέρα, ενώ πολλοί από αυτούς δεν εξέπεμψαν ποτέ ξανά

Ήταν 27 Μαρτίου του 2001 (βλέπε το δημοσίευμα του radiofono.gr αλλά και τα όσα ακολούθησαν) όταν οργανωμένη επιχείρηση Αστυνομίας, Εισαγγελίας και ΔΕΗ ξεκίνησε το σφράγισμα περίπου 70 ραδιοφωνικών σταθμών οι οποίοι δεν είχαν λάβει άδεια από το Υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ. Ως επίσημος λόγος για τη μείωση των σταθμών (σε 28) δόθηκε η προστασία του νέου τότε αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος από παρεμβολές, μέσω της απελευθέρωσης των συχνοτήτων 102-108 MHz. Ανάμεσα στους σταθμούς που τέθηκαν εκτός λειτουργίας βρίσκονταν σταθμοί με υψηλή ακροαματικότητα, μεγάλη απεύθυνση, πολύχρονη ιστορία αλλά και σημαντική οικονομική δραστηριότητα, κάτι που προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων από ιδιοκτήτες και ακροατές. Οι τότε αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Ρέππας και Χρήστος Πρωτόπαπας συγκέντρωσαν μεγάλο μέρος της κριτικής για τους χειρισμούς τους.

Μια τρύπα... στον αέρα

Η 27η Μαρτίου 2001 ήταν απλώς ένα επεισόδιο ανάμεσα στις απεγνωσμένες προσπάθειες της κεντρικής εξουσίας να ανακτήσει τον έλεγχο των συχνοτήτων. Το σίριαλ είχε ξεκινήσει μερικούς μήνες πριν, με μια διαδικασία αδειοδότησης από το ΕΣΡ που είχε γεννήσει πολλά ερωτηματικά, καθώς μεταβάλλονταν συνεχώς πολλά χαρακτηριστικά της διαδικασίας. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια σειρά από πολιτικές πιέσεις, δικαστικές προσφυγές και ανακατατάξεις, που οδήγησαν μέχρι σήμερα στη νομιμοποίηση άλλων 14 ραδιοφωνικών και στη συνέχιση της λειτουργίας πολλών άλλων (ημι-νόμιμων ή τελείως παράνομων).

Η προσπάθεια εφαρμογής της αντίστοιχης διαδικασίας στη Θεσσαλονίκη, τους επόμενους μήνες, οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και διακόπηκε. Ταυτόχρονα, η επαρχία, παρά τη σχεδιαζόμενη χορήγηση αδειών, παρέμεινε ες αεί στις επαίσχυντες (προσωρινές) Βεβαιώσεις Νόμιμης Λειτουργίας, ένα καθεστώς φούσκα που έχει αρχίσει να «σκάει» (βλ. Λάρισα, Ξάνθη). Οι άδειες που χορηγήθηκαν στην Αθήνα, οι μόνες ραδιοφωνικές άδειες που το κράτος κατόρθωσε να χορηγήσει την τελευταία 20ετία, παρότι έπρεπε να επανεξεταστούν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, λειτουργούν μέχρι σήμερα αμετάβλητες μετά από πολλές "τυφλές" παρατάσεις, αν και πολλοί από τους δικαιούχους τους δεν πληρούν πια τα κριτήρια αδειοδότησης.

Αυτοί που φύγαν κι αυτοί που μείναν
Δέκα χρόνια μετά, η έφοδος τότε στον Υμηττό δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ένα «ανακάτεμα της τράπουλας» με ισχυρές δόσεις αδικίας και πολλά άδικα θύματα. Πολλοί σταθμοί δεν άντεξαν στο χτύπημα και έφυγαν οριστικά από την μπάντα. Άλλοι, πάλεψαν στα δικαστήρια και στα βουνά για να μείνουν στον αέρα μέχρι σήμερα, καταβάλλοντας τεράστια ενέργεια και χάνοντας μεγάλο μέρος της δυναμικής τους. Όσοι ενεπλάκησαν σε αυτή τη διαδικασία θα σας μιλήσουν με πίκρα για την αδικία και την αυθαιρεσία, για τις συχνότητες που έχασαν και τα μικρόφωνα που έκλεισαν. Η Αθήνα έχασε ένα κομμάτι του ραδιοφωνικού της αυθορμητισμού, κόπηκαν πολλά καλώδια που τη συνέδεαν με την άνοιξη της «ελεύθερης ραδιοφωνίας», 13-14 χρόνια πριν. Πολύς κόσμος μετά από πολλά χρόνια εγκατέλειψε τα στούντιο και γύρισε στα σπίτια του, ίσως και αρκετοί ακροατές έκλεισαν τους δέκτες τους.

Ας ρίξουμε μια ματιά για στιγμές του ραδιοφωνικού παρελθόντος σαν κι αυτήν κι ας έχουμε το νου μας για τις αντίστοιχες που έρχονται...