Ποιος θα λύσει το γόρδιο δεσμό των αδειών;

Άλλη μια χρονιά φαί νεται πως θα κυλήσει χωρίς να δοθούν άδειες. Οι ημερομηνίες δεν βγαίνουν και η μόνη λύση για το υπουργείο Επικρατείας είναι - εκτός κι αν παραταθεί η λειτουργία της Βουλής εν ολομελεία το καλοκαίρι- να κατατεθεί το νομοσχέδιο το φθινόπωρο. Έτσι, θα συνεχίσουν να εκπέμπουν χωρίς πρόβλημα οι 38 αδειούχοι, τα ραδιόφωνα της ΕΡΑ και οι διάφοροι πειρατές και λοιποί παράνομοι. Είκοσι χρόνια από την έναρξη της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, αυτή η κατάσταση είναι μάλλον κωμικοτραγική, με σοβαρό κόστος για την ισότιμη πρόσβαση στην πληροφόρηση.
Τα χρόνια που πέρασαν δημιούργησαν ένα χαοτικό περιβάλλον, αλλά και ένα νέο καθεστώς εξουσίας. Οι επιχειρηματίες του ραδιοφώνου συγκεντρώνουν πλέον γύρω τους σημαντική πολιτική δύναμη στο χώρο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Έχουν αποκτήσει τον έλεγχο σε περισσότερους του ενός ραδιοφωνικούς σταθμούς και είναι σε θέση να ασκούν σοβαρό έλεγχο στο πολιτισμικό προϊόν του ραδιοφώνου. Σε συνδυασμό με τις λοιπές επιχειρήσεις τους δημιουργείται μια αίσθηση κυριαρχίας ορισμένων ομίλων με ταυτόχρονη παρουσία στη δισκογραφία, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Οι υπόλοιποι για να τους ανταγωνιστούν ή θα πρέπει να μεγαλώσουν κι αυτοί με τη σειρά τους, είτε να περιμένουν την εξαγορά τους. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι και το καλύτερο, διότι θα βγάλουν πολλά περισσότερα χρήματα, από όσα θα κέρδιζαν από τη δραστηριοποίηση τους σε βάθος χρόνου. Άλλωστε διάφοροι αεριτζήδες εκμεταλλεύτηκαν τα κενά και τις παραλείψεις της πολιτείας, έλαβαν άδεια και τη μοσχοπούλησαν, χωρίς να είναι συνεπείς στις συμβατικές τους υποχρεώσεις.

Το τοπίο συμπληρώνουν τα προγράμματα της ΕΡΑ, με διαφορετική δυναμική το καθένα, και οι διάφοροι ελλειμματικοί σταθμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι το κόστος της λεγόμενης «ελεύθερης ραδιοφωνίας», αφού σε κάθε ιστορία σπασίματος του κρατικού μονοπωλίου οι δήμαρχοι ήταν πρώτοι. Τότε έστηναν κεραίες ραδιοφώνου και τηλεόρασης -το '89-, σήμερα θέλουν να φτιάξουν πανεπιστήμια...

Οι υπόλοιπες δυνάμεις της κοινωνίας δεν εκφράζονται διότι δεν έχουν καμία απολύτως πρόσβαση. Αν κάποιος πολίτης σήμερα απευθυνθεί στο υπ. Επικρατείας ή στο ΕΣΡ και ρωτήσει πώς μπορεί να πάρει άδεια για να φτιάξει το δικό του σταθμό, είτε να κάνει εκπομπή μαζί με άλλους σε ερασπεχνικό, σίγουρα δεν θα πάρα καμία πειστική απάντηση. Διότι στα 20 χρόνια της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, ο μόνος νόμος που ίσχυσε ήταν των αυθαιρέτων. Πρώτα βρίσκεις κενή συχνότητα, την καταλαμβάνεις και μετά δεν μπορεί κανείς να σε κουνήσει. Μόνη εξαίρεση οι απίθανοι χειρισμοί της κυβέρνησης Σημιπη που έκλεισε μέσα σε μια νύχτα 60 ραδιοφωνικούς σταθμούς, έτσι χωρίς λόγο (τόσοι εκπέμπουν και σήμερα, παρά τα όποια προβλήματα μπορούν να δημιουργούν), με μόνη πρόφαση την έναρξη του τότε νέου αεροδρομίου. Και όσοι έκλεισαν, μετά από λίγο ή πολύ καιρό, τελικά εξέπεμψαν παίρνοντας και άδεια. Τι νόημα έχει η υπενθύμιση της ιστορίας; Αποδεικνύεται ότι το ραδιόφωνο ταλαιπωρείται από τους κάθε λογής άσχετους, (υπουργούς, διευθυντές, παραγωγούς), γι' αυτό, καθώς η λειτουργία των ιδιωτικών σταθμών θα παραταθεί για έναν ακόμη χρόνο, η πολιτεία θα πρέπει να γνωρίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει διότι το παιχνίδι ανοίγει και στο ψηφιακό ραδιόφωνο. Ο Θ. Ρουσόπουλος, έχοντας περάσει αρκετά χρόνια και στο ραδιόφωνο, είναι από τις σοβαρές περιπτώσεις υπουργών που προσέχει, τουλάχιστον σε νομικό επίπεδο, και την κάθε λεπτομέρεια. Παρά λοιπόν την καθυστέρηση των δυόμισι ετών πρέπει να λύσει μια και καλή το γόρδιο δεσμό.

Πηγή: Δες.TV - Το Παρόν