Στο τελευταίο στάδιο πριν τον πλήρη αυτοματισμό του προγράμματός του πέρασε ο Μελωδία. Η μουσική δεν επιλέγεται πλέον από τους παραγωγούς του προγράμματος, αλλά στο σύνολό της από τον διευθυντή Νίκο Νικολακόπουλο. Μάλιστα, στους παραγωγούς δόθηκε η οδηγία να να μιλούν πάνω από 3-4 φορές μέσα στην ώρα, ενώ με το νέο καθεστώς, δεν είναι δυνατόν να προετοιμάσουν συνολικά μια εκπομπή, εφόσον δεν γνωρίζουν ποια τραγούδια θα μεταδοθούν.

Στον Μελωδία κλείνουν 7 μήνες από την ανάληψη της διοίκησης από το Νίκο Νικολακόπουλο, πρώην διευθυντή του Ντέρτι και του Σφαίρα (γιατί όσο καλοπροαίρετοι και να είμαστε, τίποτα δεν είναι τυχαίο). Τότε, είχαν οδηγηθεί στην αποχώρηση σημαντικοί συντελεστές όπως ο Κώστας Θωμαΐδης και ο Οδυσσέας Ιωάννου. Πλέον, γίνεται σαφής η συστηματική υποβάθμιση της «κουλτούρας» του σταθμού, με την αφαίρεση από τους παραγωγούς της ελευθερίας να επενδύουν μουσικά τις ώρες του προγράμματός τους. Η συχνότητα δεν είναι πια ένα πολύχρωμο μουσικό κολάζ των διαθέσεων διαφορετικών ανθρώπων, αλλά μια συστηματική απαρίθμηση των μουσικών προτιμήσεων του προϊσταμένου. Και φυσικά, το μόνο σίγουρο είναι η απογοήτευση των παραδοσιακών ακροατών του σταθμού, που είτε αισθάνονται καθημερινά τη διαφορά στους δέκτες τους, είτε έχουν σταδιακά αποχωρήσει από τη συχνότητα.

Γιατί κάνει όμως τις κινήσεις αυτές η διοίκηση του Μελωδία; Το βέβαιο είναι ότι τις κάνει επειδή μπορεί, αφού έτσι κι αλλιώς ο ανταγωνισμός στο χώρο του «έντεχνου» ραδιοφώνου, με τους αυτοματοποιημένους Δίεση και Δίφωνο απέναντι, του το επιτρέπει. Από την άλλη γίνεται εμφανής η προσπάθεια κεντρικού ελέγχου στη μουσική και προώθησης συγκεκριμένων κομματιών, εξ ου και η εμμονή τελευταίως στα κομμάτια του Χατζηγιάννη. Τι θα ακολουθήσει; θα το δούμε, το πιο πιθανό είναι ότι θα ανηφορίσουμε όλοι στις συχνότητες του ανανεωμένου Δεύτερου.