Κριτική για τον 902 FM

Τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής (κι επ'ουδενί ελεύθερης) ραδιοφωνίας ο «902 Αριστερά στα FM» πέταγε. Ηταν ένας Ρ/Σ που αποτελούσε σημείο αναφοράς. Εκλεκτικός στις μουσικές του επιλογές, με ενδιαφέρουσες εκπομπές και, πάνω απ'όλα, κύρος. Και με το χαρακτηριστικό σήμα του, σύνθεση της Ελένης Καραϊνδρου, να είναι η ταυτότητά του, η «ψυχή» του. Μία δεκαπενταετία μετά, το μόνο που απέμεινε είναι το σήμα της Καραϊνδρου. Αντε, και η καλή μουσική - ούτως ή άλλως, δεν νοείται σταθμός της Αριστεράς χωρίς ποιότητα στα τραγούδια που μεταδίδει. Οι εκπομπές λιγόστεψαν ή έγιναν λιγότερο ενδιαφέρουσες, η άποψη μετατράπηκε σε θέση του Κόμματος και το όποιο κύρος του εξανεμίστηκε. Στις πολιτικές εκπομπές δεν κρατούν καν τα προσχήματα, ενώ στις ειδήσεις μαθαίνουμε για όλες τις δραστηριότητες του ΠΑΜΕ και, πέραν τούτων, περίπου ουδέν. Η κατάσταση αλλάζει από το απόγευμα και μετά. Τη σκυτάλη παίρνουν οι χωρίς στεγανά μουσικές εκπομπές που το φάσμα τους εκτείνεται από το heavy metal έως και τα ρεμπέτικα. Πλουραλισμός. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, με ό,τι συμβαίνει το πρωί. Στα αρνητικά, ότι έκοψε (και) ο «902» τις μεταμεσονύχτες εκπομπές, υποκύπτοντας (κι αυτός) στη ... γοητεία του υπολογιστή. Οπως πιθανότατα υπέκυψε και στη ... γοητεία της τηλεόρασης. Η απαξίωση του ραδιοφωνικού «902 Αριστερά στα FM» έχει να κάνει και με το ενδιαφέρον της επιχείρησης, συγγνώμη, του κόμματος για τον τηλεοπτικό «902». Για να πουλάει χαλιά το βράδυ και να κάνει telemarketing... Αντί λοιπόν, να έχουν έναν Ρ/Σ που θα αποτελεί μαγνήτη για ένα κοινό πέραν της Αριστεράς (όχι μόνο για λόγους πολιτικής, αλλά κυρίως για λόγους αισθητικής), έφτιαξαν έναν για πάρτη τους. Λογική του παραλόγου...

Διαβάστε ολόκληρο το τετ-ράδιο εδώ