Ο Τζίμης Πανούσης ξανα-συναντά τον Στρατηγό Μακρυγιάννη από σήμερα στο Τρίτο

Από την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018 στις 18:30 και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, την ίδια ώρα, από το Τρίτο Πρόγραμμα,  ο Τζίμης Πανούσης διαβάζει τον γραπτό λόγο του Στρατηγού Μακρυγιάννη, όπως ο ίδιος ο Στρατηγός τον αποτύπωσε στα «Απομνημονεύματά» του, αποκλειστικά για τους ακροατές του Τρίτου Προγράμματος. Η σειρά περιλαμβάνει 60 ημίωρα επεισόδια -ηχογραφημένα για την Ελληνική Ραδιοφωνία το 2012- και μεταδίδεται σε επανάληψη, ως τιμή στη μνήμη του Τζίμη Πανούση που «έφυγε» από τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου 2018.

Η ραδιοφωνική σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Ν. Ευσταθίου. Οι μουσικές στίξεις ανήκουν στον Δημήτρη Αρσενόπουλο. Την ηχογράφηση έκαναν ο Θάνος Καλέας και ο Γιάννης Λαμπρόπουλος. Τις φωτογραφίες της ηχογράφησης τράβηξε ο  Άγγελος Μίχας.

Το 1829, αμέσως μετά το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης άρχισε να γράφει τα «Απομνημονεύματά» του, τα οποία αποτελούν έκτοτε, τη σημαντικότερη ίσως και σίγουρα εξαιρετικά πολύτιμη ιστορική πηγή για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου,  τόσο καθοριστικής για την επιβίωση του Έθνους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η γλώσσα γραφής τους. Πρόκειται για ένα ολοζώντανο δείγμα της ελληνικής των αρχών του 19ου αιώνα. Αποτυπωμένο με το αίμα, θα έλεγε κάποιος, του συγγραφέα, παρά με μελάνι, αυτό το γλωσσικό ιδίωμα συνιστά ένα αξεπέραστο μνημείο γραπτού λόγου.

Σε ολόκληρο το έργο, που αποτελείται από τέσσερα βιβλία (Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄), βρίσκεται και αναπνέει η ψυχή του βασανισμένου Ρωμιού. Δυστυχώς, τα πάθη, οι φατριασμοί, οι εμφύλιες διαμάχες και κάθε λογής ταπεινές ιδιοτέλειες (που ουδέποτε μας εγκαταλείπουν, αντίθετα συνοδεύουν ανέκαθεν κάθε συλλογική μας προσπάθεια), έκαναν την εμφάνισή τους σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη του Αγώνα, αμαυρώνοντας με τον χειρότερο τρόπο κάθε ηρωική προσπάθεια για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, με αποτέλεσμα, όχι λίγες φορές, να κινδυνέψει με ολοκληρωτική καταστροφή η Επανάσταση. Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, χωρίς περιστροφές και με πόνο ψυχής, μας περιγράφει με τρόπο αφοπλιστικά ανεπιτήδευτο στα «Απομνημονεύματά» του, τις ένδοξες αλλά και τις πικρές στιγμές, όπως ο ίδιος τις έζησε στο πεδίο της μάχης αρχικά κι αργότερα στον στίβο της πολιτικής στον οποίο ενεπλάκη για το καλό της πατρίδας. Ο απαράμιλλος πατριωτισμός του υπονομεύτηκε και η εθνική του στάση κατ’ επανάληψη συκοφαντήθηκε από επιτήδειους ντόπιους και ξένους πολιτικάντηδες. Πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά όμως, εκείνο που μένει τελικά ως παρακαταθήκη στον αναγνώστη του έργου ή τον ακροατή στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το φως που καταυγάζεται, όταν -έστω και σπάνια- συμβεί να ομονοούν οι Έλληνες.