Άφωνο το ραδιόφωνο

Αντιγράφουμε από το plats.gr:

Ζούμε στην εποχή που όλα αλλάζουν με ασύλληπτους για το «μικρό» μυαλό μας ρυθμούς. Οι νέες μόδες επιβάλλουν καινούρια πρότυπα και η άνεσή μας έχει καταστεί αυτοσκοπός. Κάνουμε τα πάντα για να μην παιδευόμαστε. Αναζητούμε εκείνες τις λύσεις που θα μας λύσουν τα χέρια και δε θα μας βάλουν στον κόπο να σκεφτούμε, να φανταστούμε,  να δημιουργήσουμε. Τα θετικά πολλά, αν αναλογιστούμε το ποσοστό χρόνου που εξοικονομούμε και την ενέργεια που δε σπαταλάμε. Από την άλλη όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η νέα αυτή τάση μας απομακρύνει από εκείνους τους τόπους του μυαλού, του συναισθήματος, της έμπνευσης και του αυθορμητισμού.

Που πήγαν όλα αυτά; Γιατί κάθε μέρα παράγονται όλο και λιγότερο  δημιουργικά έργα;

Και πώς μου ήρθαν όλα αυτά;

Ακούγοντας και αναλύοντας το ραδιόφωνο του σήμερα. Ένα ραδιόφωνο σιωπηλό, που δεν έχει και πολλά να πει. Άφωνο και αδιάφορο έχοντας απολλέσει την παλιά του δυναμική που όλη αγαπήσαμε και με την οποία συνδεθήκαμε. Ανέμπνευστο, χωρίς χρώμα, έρμαιο στα χέρια της εμπορικότητας, του life style και του gossip. Και η βαρεμάρα πέφτει σύννεφο, όπως επίσης και η έλλειψη φαντασίας και όρεξης για κάτι διαφορετικό.. Γιατί το φοβόμαστε αλήθεια αυτό το διαφορετικό. Μας τρομάζει; Τ’ονομάζουμε παρακινδινευμένο και μη ικανό να μας φέρει τα νούμερα που επιθυμούμε; Εκεί είναι που χάνουμε το παιχνίδι και απομακρυνόμαστε από το ποιοτικό και επιθυμητό. Και το αποτέλεσμα; Ένα ραδιοφωνικό προΪόν χωρίς καμία ουσία μέσα του.

Κατά τη γνώμη μου το ραδιόφωνο θα έπρεπε(για να μην πω όφειλε) ν’ απέχει πολύ από την τηλεόραση. Να ορθώνει ένα διαφορετικό ανάστημα πιο δυναμικό και ουσιώδες, πιο γνήσιο και μεστό.Να απελευθερώνει σε όλο το εύρος της την αλήθεια του και να μην επιδίδεται σε πρακτικές τηλεοπτικής υφής.Παρατηρώντας κανείς όμως τη σύγχρονη  ραδιοφωνική πραγματικότητα βγάζει το συμπέρασμα πώς το μόνο στοιχείο που  το διαφοροποιεί τελικά από την τηλεόραση είναι η έλλειψη της εικόνας. Μόνο αυτό.

Που πήγαν οι εκπομπές του παρελθόντος που εξέπεμπαν μόνο αλήθεια και συνιστούσαν οάσεις στην κατά τα΄άλλα κατακλυσμένη από αηδεία και μπούρδα καθημερινότητά μας; Που πήγαν εκείνοι οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί που επέλεγαν τα τραγούδια τους στη στιγμή αποκάλυπτοντάς μας τον αυθορμητισμό τους και που η φαντασία τους δεν εξαντλούνταν στο σχεδιασμό μιας  playlist η οποία αποδίδει στο μέσο αυτό τον χαρακτήρα του προβλέψιμου μιας και σε ορισμένους σταθμούς ξέρεις εκ των προτέρων ποιο τραγούδι θ’ακολουθήσει.

Ευτυχώς αν ψάξεις καλά θα βρεις και σήμερα κάποιες εκπομπές και κάποιους σταθμούς που διατηρούν την ισχυρή και γνήσια φωνή του παρελθόντος, που φέρουν ένα άρωμα δικό τους και δεν αποτελούν άκριτο καθρέφτη της τηλεόρασης. Δε θα πώ κάτι παραπάνω. Την βαθειά και πραγματική μου επιθυμία θα την συνοψίσω σε μια μόνο έκφραση:

Θέλω ένα ραδιόφωνο που θα με συγκινεί.