ΑΜ. Έχουν μέλλον ή όχι; Μερικές φορές δεν μπορώ να αποφασίσω. Αυτό επειδή κάποιοι σταθμοί AM μπορούν και έχουν κέρδη, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Για να λέμε την αλήθεια, η τεχνική προσπάθεια που απαιτείται για μια κατευθυντική κεραία AM έχει αρχίσει να γίνεται μαύρη μαγεία. Και καθώ κάποιοι θα έλεγαν «ναι, αλλά κάτι τέτοιο σου δίνει βεβαιότητα στην εργασία», δεν λειτουργεί έτσι συνήθως. Αντί να πληρώνεις περισσότερα λεφτά (ή έστω λεφτά) σε κάποιον για να συντηρεί κάτι, η επιχειρηματική φιλοσοφία αυτές τις μέρες φαίνεται να είναι μαζί μετά ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Γιατί, στο τέλος τέλος, αν όχι AM, τότε FM, έτσι δεν είναι; Ναι, φυσικά. Αν εξαιρέσει κανείς βέβαια ότι αυτό που συνέβη στα AM τώρα συμβαίνει και στα FM. Τα αυξημένα επίπεδα θορύβου, οι παρεμβολές σε όλες τις γωνιές του φάσματος συχνοτήτων, η έλλειψη σκέψης για τεχνικές ευκολίες και υποδομή, και το πραγματικά απαίσιο πρόγραμμα θα έχουν έχουν ήδη ως αποτέλεσμα την μείωση της ακρόασης και των FM. Σημειώστε τα λεγόμενά μου και την ημερομηνία: η μετάδοση FM θα έχει την ίδια μοίρα με τα AM, αν συνεχίσουν οι σημερινές τάσεις.

Πώς θα τελειώσει; Θα ρισκάρω, παρουσιάζοντας μια ήσυχη θλιβερή ιστορία, αντί μιας απότομης αλλαγής. Φαντάζομαι κάτι σαν αυτό:

----

Μια μέρα, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον, σε έναν σταθμό AM κάπου, ο πομπός παρουσιάζει πρόβλημα και βγαίνει εκτός αέρα. Ο Τσιπ, το παιδί για τους υπολογιστές, πηγαίνει στο σκοτεινό δωμάτιο, βγάζει από τη μέση κάποια καθαριστικά, μερικά κουτιά χαρτί υγείας, έναν κάδο απορριμάτων και τον γρύλο, προκειμένου να μπορέσει να φτάσει το κουμπί ON στο κουτί, για το οποίο του είπε ο γέρο-τεχνικός. Το μεγάλο κουτί κάνει κάποιους ήχους και ανάβει για ένα λεπτό, αλλά στη συνέχεια το λαμπάκι σφάλματος VSWR ή κάτι τέτοιο ανάβει και ο πομπός σβήνει ξανά.

Ο Τσιπ, το παιδί για τους υπολογιστές, θυμάται αυτά που του είπε ο γέρο-τεχνικός για εκείνο το μεγάλο ψηλό πράγμα πίσω από το κτίριο και σπρώχνει την παλιά πόρτα. Αυτό που κάποτε ήταν χωράφι, τώρα έχει φουντώσει με αγριόχορτα, χαμόκλαδα και δέντρα.

Ακολουθεί το σωλήνα από το πίσω μέρος του κτιρίου, μέσω των πασσάλων μέχρι να φτάσει σε ένα παλιό φράχτη, που έχει πέσει κάτω. Σπρώχνει την κλειδωμένη πόρτα που πέφτει από τους μεντεσέδες. Μέσα από το φράχτη, υπάρχει ένας σκουριασμένος ιστός και ένα λευκό κουτί. Βρίσκοντας το κουτί ξεκλείδωτο, το ανοίγει και βλέπει μέσα ένα μπλεγμένο πλέγμα από μεταλλικά πηνία, σωλήνες χαλκού και μαύρα στρογγυλά πράγματα. Βλέπει ότι ένα από τα μεγάλα μαύρα στρογγυλά πράγματα έχει σπάσει στη μέση και από μέσα βγαίνει μια μαύρη λίγδα. Το παιδί για τους υπολογιστές τραβάει μια φωτό με το κινητό του και την στέλνει με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στον γενικό διευθυντή μάρκετινγκ /αντιπρόεδρο πωλήσεων.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο γενικός διευθυντής μάρκετινγκ παίρνει τηλέφωνο και ο Τσιπ προσπαθεί να εξηγήσει τι συμβαίνει, αναφέροντας ότι ο πομπός έσβησε και το μαύρο πράγμα στο κουτί με τον ιστό φαίνεται χαλασμένο. Ο γενικός διευθυντής μάρκετινγκ/αντιπρόεδρος πωλήσεων ρωτά «Πήρε κανείς τηλέφωνο να παραπονεθεί;» Ο Τσιπ λέει όχι, από όσο γνωρίζει. Ο γενικός διευθυντής μάρκετινγκ, τότε λέει, «Ε, γάμα το, άσ' το σβηστό».

---

Τέλος