Τις αναμνήσεις τις για το ραδιόφωνο γράφει στην πρόσφατη καταχώρηση στο διαδικτυακό της ημερολόγιο, η "Αλεπού". «Το ραδιόφωνο ήταν αγαπημένο αντικείμενο στο σπίτι μας. Υπήρχε σταθερά πάνω στο ψυγείο ένα τρανζιστοράκι για ν' ακούγεται μουσική τα απογεύματα που γύρναγε η μαμά απ' τη δουλειά της και τα Σαββατοκύριακα.». Μια πολύ όμορφη περιπλάνηση στις ραδιοφωνικές μνήμες του παρελθόντος, που σας συστήνουμε να διαβάσετε ολόκληρη στο ιστολόγιο "Θέατρο και κουκλοθέατρο [4]".

Για το σήμερα, κρατάμε ένα εξαιρετικά βάσιμο σχόλιο: «Ένα πράγμα που μπορεί να μου τη "σπάσει" είναι ο μουσικός παραγωγός. Θυμάμαι παλιότερα, μια γενιά παραγωγών που ήξεραν καλά από μουσική, ήταν ψαγμένοι και διαμόρφωναν αισθητική. Δυστυχώς,τα τελευταία χρόνια, κάποιοι δεν έχουν καμία αίσθηση ορίου. Μιλάνε πολύ, γελάνε με τα δικά τους "κρύα" αστεία και μ' αυτόν τον τρόπο υπονομεύουν τις μουσικές που παίζουν και την ίδια τους την εκπομπή, αφού με μια μικρή κίνηση, αλλάζεις συχνότητα και τους περνάς στη σιωπή.»