* Μια πρώτη παρατήρηση: το Νομοσχέδιο –εν έτι 2007- κατατρίβεται με την αδειοδότηση συχνοτήτων αναλογικών εκπομπών, πράγμα αξιοπερίεργο δοθέντος ότι έχει ήδη εκδοθεί, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, η «εντολή τερματισμού» τέτοιας χρήσης του φάσματος στις συχνότητες UHF (δηλαδή για αναλογική τηλεόραση)...

* Η  θεσμοθέτηση ενός εθνικής εμβέλειας και στρατηγικής / εθνικής σημασίας Πλαισίου για την μετάβαση στην ψηφιακή τηλεόραση αντιμετωπίζεται σχεδόν παρενθετικά και με ασαφείς παραπομπές...

Στην Ευρώπη οι  Κυβερνήσεις δεν χορηγούν, ΤΩΡΑ, ολόκληρη συχνότητα σε κανένα τηλεοπτικό επιχειρηματία και αυτό διότι με μια σημερινή συχνότητα μπορεί, να εκπέμπονται πέντε ψηφιακά τηλεοπτικά προγράμματα (ή και δέκα με νέες τεχνικές συμπίεσης), επομένως σε αυτόν τον σημερινό τηλεοπτικό επιχειρηματία χορηγείται ένας «ψηφιακός ρυθμός» (bitrate) ισοδύναμος με το ένα πέμπτο της συνολικής δυνατότητας -σε bitrate- που παρέχει μια μοναδική συχνότητα. Έτσι και ο επιχειρηματίας αυτός εκπέμπει ψηφιακά το σημερινό του πρόγραμμα αλλά δημιουργείται και «χώρος» και για άλλους τέσσερις επιχειρηματίες, δηλαδή για αλλά τέσσερα τηλεοπτικά προγράμματα με την ίδια συχνότητα...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο satleo.gr [3]