Μήνυμα της Μαριάννας Κορομηλά

Με ειλικρινείς ευχαριστίες από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να απευθυνθώ σε εκείνους που επικοινωνούν με αυτή την ηλεκτρονική διεύθυνση, η οποία φιλοξενεί από τον Ιούλιο τις αντιδράσεις για την αιφνίδια απόλυσή μου από την Ε.Ρ.Τ. στις 27 Ιουνίου του 2006.
Μέσω των διαδικτυακών δυνατοτήτων θέλω να απευθυνθώ συνάμα και σε όλους όσοι εξέφρασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την εκτίμηση και συμπαράστασή τους σε μία παλαιά ραδιοφωνική φίλη και σε όσους, με την ευκαιρία, μίλησαν για το έργο που πρέπει να επιτελεί ένα κρατικό ραδιόφωνο, υποχρεωμένο να σέβεται τους πολίτες, να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο και να λαμβάνει υπόψη του την διαφορετικότητα των ποικίλων κοινωνικών ομάδων (μικρών και μεγάλων), να έχει ως γνώμονα την ποιότητα σε όλα τα πεδία της έκφρασης και της ενημέρωσης, να ψυχαγωγεί, να επιμορφώνει, να τηρεί την δεοντολογία που επιβάλλει ο δημόσιος λόγος και οι κοινωνικοί κώδικες, να τηρεί βεβαίως και τον κώδικα των εργασιακών σχέσεων.

Να που εντέλει μία τόσο οδυνηρή ιστορία είχε και τη θετική της πλευρά, εφόσον δημοσιοποιήθηκαν οι απόψεις πάμπολλων ακροατών. Ομολογώ ότι, μαζί με την ηθική ικανοποίηση, καθώς και την συγκίνηση, που αισθάνθηκα, με εξέπληξε η ηλεκτρονική δύναμη της δημόσιας φωνής. Αν από παντού μας κλείνουν τα «μικρόφωνα» και καταργούν το δημόσιο βήμα, οι δυνατότητες της τεχνολογίας ανατρέπουν τη βούληση των κρατούντων κι ανοίγουν νέους δρόμους. Πρέπει να τους διαδώσουμε και να τους διαφυλάξουμε, γιατί ο δράκος καιροφυλακτεί.

Με εντυπωσίασε όμως και η απήχηση που είχε η συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Ανήκω κι εγώ σε εκείνες τις «παλιοσειρές», που δεν έχουν εξοικειωθεί με όλα αυτά τα θαυμαστά. Όχι πως δεν τα γνωρίζω αλλά δεν τα κατέχω σε βάθος και δυστυχώς δεν έχω μάθει να τα χειρίζομαι-χρησιμοποιώ. Κακώς βέβαια, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κρατώ, λοιπόν, το θέμα για μελλοντική επεξεργασία. Προς το παρόν, δεσμεύομαι να στρατευτώ υπέρ του διαδικτυακού πολιτισμού (και πολύ συντόμως να φτιάξω ένα blog, για να διατηρηθεί η επαφή και να συνεχιστεί ο διάλογος).

Θα ήταν παράληψη να μην αναφερθώ στους συντάκτες της εφημερίδας «Το Παρόν», ευχαριστώντάς τους για την πρωτοβουλία που είχαν να δημοσιοποιήσουν στο radiofono.gr το σύντομο σημείωμα, το οποίο μου είχαν ζητήσει για την δική τους ενημέρωση. Δίχως να το γνωρίζω, πέρασαν το σημείωμα που τους έστειλα στις 6 Ιουλίου σε τούτον τον διαδικτυακό τόπο κι έτσι προκάλεσαν τον δημόσιο σχολιασμό και διάλογο. (Την φωτογραφία δεν ξέρω πού την βρήκαν. Είναι του Τάκη Διαμαντόπουλου, προ οκταετίας νομίζω. Αν και λίγο εκτός κλίματος, δεν πειράζει.)

Πρέπει επίσης να ευχαριστήσω τους συντάκτες και συνεργάτες εφημερίδων, περιοδικών και ραδιοφωνικών σταθμών, που ασχολήθηκαν με το θέμα, ενημέρωσαν το κοινό, και κράτησαν ανοιχτή την υπόθεση επί τόσους μήνες, ταυτόχρονα με τον ηλεκτρονικό διάλογο και τα απίστευτα ανοίγματα των bloggers.

Αλλά αν αρχίσω να ευχαριστώ έναν προς έναν τους δεκάδες ανώνυμους και επώνυμους που έγραψαν σε αυτή τη φιλόξενη ιστοσελίδα, καθώς και τους bloggers, που ασχολήθηκαν με το πρόσωπό μου και μου κράτησαν συντροφιά αυτό το οδυνηρότατο καλοκαίρι, θα έπρεπε να εκδώσω βιβλίο. Τα δικά τους κείμενα, όσα κατάφερα να βρω και να τυπώσω, ξεπερνούν τις 250 σελίδες. Μαζεύοντας όλα αυτά είναι σαν να συγκεντρώνω βιογραφικό υλικό. Με πάρα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Από πού τα αλίευσαν όλα αυτά; Θερμά θερμότατα ευχαριστώ όλους και τον καθένα χωριστά κι ελπίζω να συνεχιστεί η επικοινωνία. Μου υποσχέθηκαν ότι θα με βοηθήσουν να φτιάξω ένα blog. Είμαι ακόμα πολύ μουδιασμένη και ψυχικά άκρως ταλαιπωρημένη. Για να συνέλθω και να ορθοποδήσω θα χρειαστώ κάμποσο χρόνο. Και το χειρότερο είναι ότι ο εμπαιγμός συνεχίζεται.

Δεν θέλω αυτή την ώρα να σχολιάσω τα όσα παραπλανητικά ισχυρίζονται οι διοικούντες την Ε.Ρ.Τ. για να καλύψουν τις ευθύνες τους. Γράφω ένα εκτενές κείμενο, το οποίο θα δημοσιεύσω εδώ σε μερικές ημέρες και πιστεύω ότι θα διασαφηνιστούν πολλά σημεία αυτής της πρωτοφανούς ιστορίας. Τονίζω όμως ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περιοριστεί το πελώριο αυτό ζήτημα αποκλειστικά και μόνο στην δική μου απόλυση. Εκατοντάδες εργαζόμενοι εκδιώχτηκαν τον φετινό Ιούνιο από την κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση.

Μαριάννα Κορομηλά, Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2006