Τι έγραφε ο Μανιτάκης για την κατάσταση στα ΜΜΕ πριν γίνει υπουργός

Επικρίνει έντονα την κατάσταση που επικρατεί στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ της χώρας ο νυν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης, σε κείμενό του που δημοσίευσε πριν από 12 χρόνια στο έντυπο Χορτιάτης 570. O Αντώνης Μανιτάκης που διετέλεσε και Αντιπρόεδρος του Ε.Σ.Ρ., έγραφε τον Μάρτη του 2001 για το «...άβατο του Πάρκου Κεραιών (που) συμβολίζει την επικράτηση της ιδιωτικής αυθαιρεσίας απέναντι στην κρατική νομιμότητα... με την ανοχή ή και σύμπραξη του κράτους και της εκάστοτε πο­λιτικής ηγεσίας...» και κατήγγειλε τις "σχέσεις αμοιβαίας εξάρτησης και υποταγής" μεταξύ ΜΜΕ και εξουσιάς, τασσόμενος εμφανώς υπέρ της επιβολής τέλους χρήσης των συχνοτήτων. 

Η εφημερίδα Χορτιάτης 570, που ανέσυρε το κείμενο, σχολιάζει ότι "Δώδεκα χρόνια μετά, και ενώ η αυθαίρετη και παράνομη ιδιωτικοποίηση των συχνοτή­των που «... ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και οι χρήσεις τους από ιδιώτες προϋποθέτουν άδεια δημόσιας αρχής και καταβολή τέλους χρήσης ...» συνεχίζεται με πολύ χειρότερο τρόπο (αυθαίρετη ιδιωτικοποίηση και των ψη­φιακών συχνοτήτων...), ο Αντώνης Μανιτάκης είναι εδώ και 9 μήνες Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην 3κομματική Κυβέρνηση (εκ μέρους της ΔΗΜ.ΑΡ.) Και βέ­βαια δεν λέει και δεν πράττει απολύτως τίποτα για τις εδώ και 25 χρόνια καραμπινάτες παρανομίες»." Το ακριβές κείμενο της επιστολής ειναι το εξής:

«Οι συχνότητες δημόσιο αγαθό που εκμεταλλεύονται Η δεκαετής (εε. 25ετης σήμερα...) καθυστέρηση εγκαθίδρυσης μιας στοιχειώδους ρύθμισης του ραδιο­τηλεοπτικού χώρου και η παρατεινόμενη πέρα από κάθε προσδοκία αδυναμία πει­θάρχησης του σε εθνικό και τοπικό επίπε­δο οφείλεται βέβαια σε λόγους πολιτικούς και κοινωνικούς βαθύτερους και θα ήταν αφέλεια να αποδοθεί μόνο στις αδυναμίες και αντιφάσεις της εκάστοτε νομοθετικής ρύθμισης. Οι αμφιταλαντεύσεις, οι δισταγ­μοί και τελικά η ατολμία της πολιτικής εξουσίας και κυρίως της κυβερνητικής να αναλάβει και να παίξει τον υπεύθυνο και αποφασιστικό ρόλο της ιδίως κατά την κρίσιμη περίοδο μετάβασης από το κρα­τικό μονοπώλιο στην ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση συνέβαλε τα μέγιστα στην εγκατάσταση και τελικά στην διαιώνιση αυτής της ραδιοτηλεοπτικής ασυδοσίας. Διότι η ξαφνική ραδιοτηλεοπτική έκρη­ξη δεν βρήκε την πολιτική εξουσία μόνο απροετοίμαστη και δίβουλη, την βρήκε στο θέμα διχασμένη και την έσυρε εκούσια άκουσια σε ένα παιγνίδι εντυπώσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων με στόχο την μεγιστοποίηση του προσδοκώμενου πο­λιτικού οφέλους από το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα με την πρόκληση της μικρότερης δυνατής δυσαρέσκειας στους μικρούς ή μεγάλους εξουσιαστές του ραδιοφω­νικού μικροφώνου ή της τηλεοπτικής οθόνης. Μόνο που οι σχέσεις πολιτικής εξουσίας και ιδιοκτητών Μέ­σων Μαζικής Επικοινωνίας έχουν εξελιχθεί σε σχέσεις αμοιβαίας εξάρτησης και υποταγής με το συσχετισμό των δυνάμεων να γέρνει διαρκώς προς την μεριά των ιδιοκτητών.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει την de facto δύναμη που έχουν κατακτήσει οι σταθμοί και διαγράφει την θέση ισχύος από την οποία αντικρίζουν την πολιτική εξουσία και πόσο υπεροπτικά βλέπουν την κοινωνία των πολιτών, εί­ναι το περίφημο πάρκο των κεραιών. Όλοι οι σταθμοί έχουν εγκαταστήσει εντελώς αυθαίρετα και μονομερώς κεραία, από την οποία εκπέμπουν κάνοντας χρήση μιας δημόσιας συχνότητας, την οποία και αυτή κατέκτησαν αυθαίρετα και μονομερώς εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια του κράτους.

Η φύλαξη των κεραιών έχει ανατεθεί από τους ιδιοκτήτες των σταθμών σε ιδιωτική αστυνομία, η οποία τις φυλά ως ιδιωτική περιουσία σε δημόσιο χώρο, απαγορεύοντας την πρόσβαση σε οποιονδήποτε. Το πάρκο των κεραιών καλύ­πτεται θα έλεγε κανείς από το άβατο, αφού κανείς, ιδιώ­της ή δημόσιος υπάλληλος δεν τολμά να πλησιάσει, αν δεν συνοδεύεται από ισχυρή αστυνομική δύναμη. Η επικράτεια του πάρκου των κεραιών αποτελεί ένα χώρο ξεχωριστό, ένα μικρό κράτος εν κράτει.

Ο δημόσιος κατά άλλα αυτός χώρος, που αποτε­λεί την τεχνολογική εξέδρα από την οποίο εκλέγονται μηνύματα προς το κοινό, αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη της ουσιαστικής αδυναμίας του κράτους να επιβληθεί και να επιβάλει τον νόμο απέναντι στους κυρίους των Μέσων Ηλεκτρονικής Επικοινωνίας. Μια αδυναμία δηλωτική της ισχυρής θέσης των Μ.Η.Ε (Μέ­σων Ηλεκτρονικής Επικοινωνίας) απέναντι στην κρατική εξουσία, η οποία αν και προκαλείται ανοικτά αδυνατεί τώρα να αντιδράσει αποτελεσματικά, αφού αδράνησε ή δίστασε να παρέμβει αποτρεπτικά τον κρίσιμο χρόνο της μετάβασης από την κρατική μονοπωλιακή δεσποτεία στην ιδιωτική τηλεοπτική αυθαιρεσία. Διότι το άβατο του πάρκου των κεραιών συμβολίζει την επικράτηση της ιδι­ωτικής αυθαιρεσίας απέναντι στην κρατική νομιμότητα και υποδηλώνει ουσιαστικά την υπερέχουσα δύναμη των ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας απέναντι σε μια αμήχανη και αμφιρρέπουσα πολιτική εξουσία. 0α έλεγε κανείς σχετικά με το άβατο του πάρκου των κεραιών ότι το κράτος έχει στο θέμα αυτό παραιτηθεί από κυριαρχικά του δικαιώματα και ομολογεί έμμεσα την υποταγή του στους αφέντες των Μ.Η.Ε.

Οι συχνότητες είναι ένα δημόσιο αγαθό και ως τέ­τοιο είναι αναπαλλοτρίωτο και ανεκχώρητο. Ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και οι χρήσεις τους από ιδιώ­τες προϋποθέτουν άδεια δημόσιας αρχής και καταβο­λή τέλους χρήσης. Η εκμετάλλευση της αυθαίρετης κατοχής από ιδιώτες ραδιοτηλεοπτικής συχνότητας αποφέρει οφέλη οικονομικά και υπεραξία τεράστια, την οποία καρπούται χωρίς να φορολογείται ο αυθαίρετος ιδιοκτήτης της. Στη χώρα μας η συχνότητα μεταβιβάζε­ται ως εμπόρευμα και υποδιαιρείται τεχνολογικά για να πολλαπλασιαστεί η υπεραξία της. Έχουν κυριολεκτικά θησαυρίσει ορισμένοι κάτοχοι συχνοτήτων από την με­ταπώληση τους. Και όλα αυτό γίνονται με την ανοχή ή και σύμπραξη του κράτους και της εκάστοτε πολιτι­κής ηγεσίας των Υπουργείων Τύπου και Επικοινωνιών. Σε καμία ευνομούμενη χώρα ούτε στην φιλελεύθερη Αμερική δεν έχει παραιτηθεί το κράτος από αυτήν την εξουσία και από αυτήν την δημόσια περιουσία του. Μό­νον στην Ελλάδα συμβαίνουν κάτι τέτοια και δείχνουν το επίπεδο του πολιτισμού μας αλλά την ποιότητα της δημοκρατίας μας.»