Πέθανε ο ραδιοπειρατής του Πολέμου στο Βιετνάμ

Πέθανε την προηγούμενη εβδομάδα ο Clyde David DeLay από οξεία αναπνευστική δυσχέρεια, λίγους μήνες μετά από κρίσιμη χειρουργική επέμβαση καρδιάς . Ήταν 63. O DeLay ήταν πιο γνωστός στον κόσμο ως “David rabbit”, ο αθυρόστομος παραγωγός πίσω από το Radio First Termer, έναν πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό που λειτουργούσε από ένα πορνείο στη Σαϊγκόν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.

Ο DeLay εξήγησε αργότερα ότι το RFT γεννήθηκε μετά από μια επίθεση με ρουκέτα στην αεροπορική βάση στην οποία ο ίδιος είχε τοποθετηθεί. Στην επίθεση σκοτώθηκε ένας στενός φίλος, κάτι που έκανε έκανε τον DeLay να αποκτήσει άμεση επίγνωση της δικής του θνησιμότητας, καθώς και την τρέλα του πολέμου στο Βιετνάμ. Οι εκπομπές ήταν ένας τρόπος για τον DeLay να αποτίσει φόρο τιμής στον φίλο του καθώς και σε όλους τους στρατιώτες της "πρώτης γραμμής", οι οποίοι βρίσκονταν κάθε μέρα μπροστά στον κίνδυνο του θανάτου, για ένα αμφισβητήσιμο σκοπό.

Με εξαρτήματα που υπεξαίρεσε από την Πολεμική Αεροπορία και την άτυπη ανοχή της στρατιωτικής αστυνομίας, οι τρίωρη εκπομπή αρχικά έκανε το ντεμπούτο της την 1η Ιανουαρίου 1971, ταυτόχρονα στις ζώνες των AM και FM. Ο χώρος του στούντιο ήταν παραγεμισμένος με κουβέρτες και στρώματα για να αμβλύνουν τους θορύβους του σεξ από το πορνείο στο οποίο στεγάζονταν, ενώ το «ενοίκιο» για τη μαιτρέσα έρχονταν υπό τη μορφή προμηθειών που υποκλέπτονταν από την αγορά της βάσης.

Το μουσικό ύφος του Radio First Termer κινούνταν στο «σκληρό άσιντ ροκ» - μουσική που το δίκτυο των Ενόπλων Δυνάμεων του Βιετνάμ είχε λογοκρίνει στην playlist του, αλλά παρέμενε ένα κλασικό αγαπημένο των στρατιωτών. Ο DeLay ψυχαγωγούσε τους ακροατές με βρώμικα σχόλια κατ' ευθείαν από τους τοίχους των στρατιωτικών αποχωρητηρίων και με συμβουλές για το πώς να αποφευχθούν οι κακές παρτίδες ναρκωτικών στη Σαϊγκόν. Οι εκπομπές ήταν επίσης ασφυκτικά γεμάτες από έξυπνο κράξιμο για την ηλιθιότητα των ανωτέρων του στρατού και του ίδιου του πολέμου στο Βιετνάμ. Με πολλούς τρόπους, το RFT, παρείχε το πρώτο οιονεί δημόσιο μέσο έκφρασης για τους στρατιώτες, από τους στρατιώτες, μέσω των οποίων μπορούσαν να εκφράσουν την εκρηκτική αποστροφή τους προς τον πόλεμο.

Δυστυχώς, το Radio First Termer εξέπεμψε μόνο για 21 συνεχόμενες νύχτες. Μετά το κλείσιμο της εκπομπής της 21ης Ιανουαρίου 1971, ο DeLay και οι συνωμότες του πήραν γραμμή ότι εχθρικά διακείμενος στρατιωτικός διοικητής ήταν κοντά στην αποκάλυψη του σταθμού και τη φυλάκιση των υπευθύνων.

Αυτό ήταν το τέλος της εκπομπής, αλλά όχι του μύθου: Οι κασέτες του Radio First Termer θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν, ειδικά σε στρατιωτικούς κύκλους, για δεκαετίες. Σχεδόν 35 χρόνια από την ημέρα που το RFT βγήκε εκτός αέρα, ο DeLay έκανε μια αναζήτηση στο Internet για τα το υλικό που σχετίζεται με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Προς μεγάλη του έκπληξη, βρήκε διάφορες σελίδες και άρθρα αφιερωμένα στο σταθμό της Σαϊγκόν, και ανακάλυψε ότι η προσφορά του ήταν ακόμη ζωντανή.

Αυτό πυροδότησε την αναβίωση του First Radio Termer. Ο DeLay μαζί με μια ομάδα παραγωγών ταξίδεψαν στη Βαγδάτη, στο Ιράκ το 2006 για να αναστήσουν το σταθμό για μια μοναδική εκπομπή από μια "άγνωστη τοποθεσία". Επίσης ο DeLay ανέβαζε στο ίντερνετ podcast κάθε εβδομάδα έως ένα μήνα πριν το θάνατό του, και έκανε πολλές περισσότερες εκπομπές με αυτόν τον τρόπο για τους στρατιώτες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Στο σημερινό μιντιακό περιβάλλον, όπου οι στρατιώτες συντηρούν ιστολόγια, στέλνουν στο Twitter και μπορούν γενικά να επικοινωνούν με τον έξω κόσμο κάπως τακτικά (έστω και με την απειλή πειθαρχικών κυρώσεων), δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά μια φωνή που να συγκεντρώνει τη διαφωνία των στρατιωτών με τους άδικους πολέμους τόσο καλά όσο το Radio First Termer.

Πηγή: DiyMedia.net